Surah Taha (سورة طه) with Urdu

Ṭā Ha (/ˈtɑːˈhɑː/; arabski: طه) to 20. rozdział (sūrah) Koranu zawierający 135 wersetów (āyāt). Nazywa się „Ṭā Hā”, ponieważ rozdział zaczyna się od arabskich liter: طه (Taha), co uważa się za jedno z imion proroka Mahometa (PBUH). Perspektywa Luxenberga jest taka, że ​​litery Ta-Ha mogą oznaczać „cud” lub „bądź zdumiony!” po aramejsku.

Jeśli chodzi o czas i kontekstowe tło objawienia (asbāb al-nuzūl), tradycyjnie uważa się, że jest to sura mekkańska lub makki, z drugiego okresu mekki, co oznacza, że ​​uważa się, że została objawiona w Mekce (Mekka), zamiast później w Medynie lub Madinie.

Wśród tematów poruszanych w tym rozdziale znajdują się Boże wezwanie Mojżesza, wyjście Izraelitów i przekroczenie Morza Czerwonego, kult Złotego Cielca i Upadek Człowieka. Główny temat rozdziału dotyczy istnienia Boga. Odnosi się do tego tematu poprzez opowieści o Mojżeszu i Adamie. Surat 20 zawiera kilka schematów tematycznych i stylistycznych opisanych przez Angelikę Neuwirth w książce Jane McAuliffe „The Cambridge Companion to the Qur'an”. Należą do nich eschatologiczne proroctwa Koranu, znaki istnienia Boga i debata. Dodatkowo sura 20 wykorzystuje to, co nazwano „strukturą pierścieniową”, aby wzmocnić swój główny temat.

To jest Kapituła, która przekonała Hazrata Umara (RA) do przejścia na islam.

Struktura:
Pierwsze dwa słowa rozdziału 20 to Ta Ha.

Sura 20 skupia się na jednym temacie i jest skonstruowana w taki sposób, aby wielokrotnie wzmacniać ten temat. Surat / Sorat 20 rozpoczyna się wstępem, który głosi wielkość Boga. W treści sury znajdują się dwie różne historie, jedna o Mojżeszu i jedna o Adamie, z których każda jest podzielona na mniejsze części. Obie historie są poprzedzone instrukcjami od Boga dla Mahometa, po których następuje dyskusja na temat dnia sądu i kary dla niewiernych. Na zakończenie sury znajduje się kolejna sekcja, która powtarza i wzmacnia główny wątek, po której następuje krótka instrukcja dla Mahometa (PBUH). Ten powtarzający się wzór jest tym, co Carl W. Ernst nazywa strukturą pierścienia w swojej książce „Jak czytać Koran”. Pierwsza część sury, aż do historii Adama, a druga część są tematycznie i strukturalnie kopiami siebie nawzajem. Opowieść o Mojżeszu podaje znacznie dłuższy, bardziej szczegółowy opis wprowadzający w temat, a krótsza historia Adama służy podsumowaniu i powtórzeniu omawianego już tematu. Paragrafy wprowadzające i końcowe, w tym wersety, w których Bóg zwraca się do Mahometa, są podpórkami do sury i łączą ze sobą historie.

Prorok (S.A.W) powiedział: „Kto czyta list z Księgi Allaha, otrzyma z niego hasanah (dobry uczynek), a hasanah zostanie pomnożona przez dziesięć. Nie mówię, że Alif-Laam-Meem jest listem, raczej Alif jest listem, Laam jest listem, a Meem jest listem”. (At-Tirmidhi).

Oto hadis (hadis / hadis) na temat korzyści płynących z Sury Ta Ha:

Abu Hurairah (radiAllahu anhu) poinformował, że posłaniec Allaha (PBUH) powiedział: „Tysiąc lat przed stworzeniem niebios i ziemi Allah wyrecytował TaHa i Yaseen, a kiedy aniołowie usłyszeli recytację, powiedzieli: „Szczęśliwi ludzie, którym to schodzi, szczęśliwe są umysły, które to niosą, i szczęśliwe są języki, które to wypowiadają. [Darami przekazał to, at-Tirmidhi]

Abu Umamah (radiAllahu anhu) poinformował, że posłaniec Allaha (salAllahu alayhi wasalam) powiedział: „Największe imię Allaha, które, jeśli jest przez nie nazywane, odpowiada, jest w trzech surach: Al-Baqarah, 'al 'Imran i Ta-Ha.

Sura taha merupakan sura ke-20 dalam Al-Koran i tergolong sura Makkiyyah. Ten pierwszy sura terdiri jest 135 ayat i dinamai sura thoha karena permulaan ayatnya diawali dengan kata „thoohaa”.

م 135 ا.
در فضیلت این سوره از پیامبر اکرم صلی الله و علیه و آله و سلم نقل شده: «به کسی که سوره طه ا قرائت کند، در قیام ثواب همه ا.