Dreux à la Renaissance

W historycznym centrum Muzeum Sztuki i Historii Dreux prezentuje przegląd sztuki od XVIII do XX wieku, a zatem mieści kilku wielkich mistrzów, takich jak Granet, Vlaminck czy Monet.

Przeszłość Drouais ilustrują tam również zbiory archeologiczne, wspaniałe witraże i średniowieczne kapitele, a nawet wspomnienia rodziny Orlean i Kaplicy Królewskiej.

Wyjątkowe i otwarte dla wszystkich Muzeum Sztuki i Historii Dreux to przede wszystkim przestrzeń wymiany. Hasłem przewodnim są ciekawość i przyjemność. Imprezy i konferencje oferowane są przez cały rok.

Legenda głosi, że Dreux narodził się z mitu i został założony przez Driusa po potopie. Mówi się, że nadał swoje imię Dreux i nazwał jego mieszkańców „Druidami”, a następnie osiedlił się na granicach starożytnego lasu Carnutes, którego dziś częściowo spadkobiercą jest las państwowy.

Chociaż początki Dreux są wciąż nieznane, jedyną niezbitą pewnością jest to, że urodził się w średniowieczu. W tym czasie na lewym brzegu rzeki Blaise zbudowano Dreux, z którego wywodziła się działalność, w szczególności przemysł sukienniczy.

Bardzo ruchliwe skrzyżowanie rzek i dróg, małe miasteczko prosperowało i rosło w siłę. Jego zamek, jeden z najpotężniejszych w całej Île-de-France, stoi wtedy jako zaawansowany wartownik domeny Kapetyńskiej przeciwko rywalizującej potędze książąt Normandii.

Pod panowaniem Clovis miasto stało się hrabstwem Dreux i stało się strategicznym miejscem obrony królestwa Francji. W 1108 r. hrabstwo Dreux należało do Ludwika VI le Gros, który nadał burżuazji „prawa gminy”, dając początek gminie Dreux.

Zachowane przed kaprysami historii, Dreux zachowało swoją początkową morfologię, podzieloną między górne i dolne miasto, chronione przed wiatrem dzięki wysokiemu wzgórzu, na którym stoi kaplica królewska, jeden z klejnotów miasta Dreux, w którym mieści się nekropolia znakomitej rodziny Orlean. Poniżej majestatycznego parku miasto wciąż otaczają mury i okrągłe wieże, pozostałości starego zamku Dreux.

Wzniesiona w 1816 roku na miejscu dawnej twierdzy hrabiów Dreux, kaplica była pierwszym budynkiem wzniesionym w stylu neoklasycystycznym przez księżną orleańską. Jego syn, król Ludwik Filip, kilka lat później powiększy go w stylu neogotyckim i stanie się wówczas „królewskim”.

Przeszłość pozostawiła Dreux i jego mieszkańcom inne zabytki, w tym dzwonnicę, kaplicę Hôtel-Dieu i wieżę podrzutków, romański dom, a nawet kościół Saint-Pierre. Łącznie chronionych jest 9 zabytków jako Pomnik Historii.